Bahasa Melayu Baku

• Menurut Kamus Dewan Edisi Keempat (2005), baku bermaksud sesuatu yang (sudah) diterima umum sebagai betul dan sah (bentuknya, sifatnya dan lain-lain) dan dapat dijadikan asas perbandingan bagi bentuk yang lain (bahasa, sebutan, ejaan dan sebagainya) dan standard. Jadi, istilah bahasa baku, bahasa piawai atau bahasa standard adalah merujuk kepada konsep yang sama.

• Terdapat beberapa pendapat telah dikemukakan oleh tokoh-tokoh bahasa berkaitan dengan bahasa Melayu baku. Menurut Abdullah Hassan (1983) bahasa baku adalah bahasa standard satu norma yang agak seragam atau satu dialek bahasa yang digunakan oleh sekumpulan penutur untuk berhubung. Sulaiman Masri M.A (1988) berpendapat, bahasa baku adalah bahasa yang betul dari segi ejaan, istilah, sebutan, tatabahasa (nahu), perkataan, ayat, tanda baca dan laras penggunaan. Nik Safiah Karim (1978) pula menyatakan bahasa baku merupakan satu bentuk bahasa yang telah dikodifikasikan, diterima dan dijadikan sebagai model oleh sekumpulan besar komuniti bahasa.

• Oleh yang demikian, jelaslah bahawa bahasa Melayu baku merupakan bahasa yang telah diterima oleh masyarakat penutur bahasa Melayu itu sendiri sebagai satu alat komunikasi yang seragam dan diguna pakai dalam pelbagai konteks terutamanya dalam situasi formal. Bahasa baku juga digunakan dalam situasi atau upacara rasmi dalam majlis-majlis umum atau di persidangan di sekolah-sekolah atau institut pengajian tinggi sebagai bahasa pengantar. 

• Pembakuan merujuk kepada proses pengekodan bahasa. Biasanya pengekodan bahasa ini membabitkan aspek tatabahasa, sebutan ejaan, pengkamusan dan peristilahan. Pembakuan bahasa Melayu di Malaysia menjadikan bahasa Melayu sempurna dari segi penggunaan aspek-aspek bahasanya iaitu tatabahasa, ejaan, istilah, penggunaan kata, sebutan dan bahasanya. Penuturnya menggunakan kesemua aspek bahasa tersebut dengan betul dan hal ini menjadikan bahasa Melayu menjadi mantap dan sempurna.

• Sistem bahasa baku lebih menyeluruh kepada masyarakat kerana ia boleh difahami oleh semua penutur bahasa tersebut. Sebenarnya bahasa baku ini digunakan hanya dalam majlis atau situasi-situasi rasmi sahaja. Ramai yang berpendapat bahawa Bahasa Melayu Johor-Riau sebagai bahasa baku kerana penggunaannya yang meluas dalam bidang pentadbiran dan juga di sekolah. Sebagai bahasa yang mempunyai penutur yang ramai, khususnya di negeri Johor, Melaka, Selangor dan sebahagian besar Perak dan juga berdasarkan faktor sejarah, sudah tentu bahasa ini menjadi asas kepada pembentukan Bahasa Melayu Baku.

• Nik Safiah Karim (1975) ada menyatakan bahasa Melayu standard adalah variasi yang digunakan apabila orang-orang daripada berbagai-bagai dialek di negara ini berkumpul dan berbincang dengan tujuan untuk difahami, tiap-tiap pihak berusaha menggugurkan ciri-ciri kedaerahan masing-masing dan menggunakan sedikit sebanyak variasi yang berasaskan Bahasa Melayu dialek Johor-Riau, tetapi kini pertuturan Bahasa Melayu umum telah mempunyai sifat-sifat tersendiri. Berdasarkan kenyataan ini, ternyata bahawa Bahasa Melayu Baku bukan lagi dipunyai oleh penutur dialek tertentu sahaja tetapi bahasa ini merupakan bahasa milik semua. Jadi, sesiapa pun tidak boleh mengatakan bahawa Bahasa Melayu Baku ini adalah dialek Johor-Riau atau dialek Kedah.
•  Aspek sebutan bahasa baku ini dilancarkan pada tahun 1988. Sebutan baku dalam Bahasa Melayu ini adalah berdasarkan kepada ejaan. Maksudnya setiap huruf akan dibunyikan iaitu satu huruf satu bunyi. Sebutan baku diucapkan menurut ejaan baku Bahasa Kebangsaan atau menurut nilai bunyi huruf dalam bahasa kita, bukan menurut sebutan loghat atau menurut nilai bunyi huruf asing seperti Bahasa Inggeris.